සවන් තලය දෙදැරූයේ
අරුතින් තොර වදන් වැල්ය
පොත්හල් වල පිරී තිබුණි
පාට පාට හිස් කරදහි
පාර පුරා ඇවිද්දෝය
සිතක් නොමැති බඹ කයවල්
නේක වර්ණ විදුලි බුබුළු
අඳුරු කළා ඹවුනගෙ නෙත්
අපි දියුණුව ලදුවෙමුයැයි
දෑස් පියා කියනාතුර
යකඩ කඳන් පණ ලබමින්
මිනිසත් බව මිය ඇදුණිය
1989
*(මාතෘකාව පසුව යොදන ලද්දකි)
No comments:
Post a Comment